ΑΘΗΝΑ, 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α. «κατά της οπισθοδρόμησης που επιχειρείται με το Νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την Ανώτατη Εκπαίδευση και την Έρευνα» τη ΔΕΥΤΕΡΑ, 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017, 18.00 στην Αίθουσα Εκδηλώσεων Τράπεζας Ελλάδας, Αθήνα.
Η εκδήλωση καλύφθηκε τηλεοπτικά από το ESOS (https://www.esos.gr/arthra/51684/liveesos-ekdilosi-kata-tis-opisthodromisis-poy-epiheireitai-me-nomoshedio-gavrogloy-gia)
Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ
Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν άμεση ανάγκη θεσμικής και οικονομικής αυτονομίας τους από το Κράτος, πολιτικών εξωστρέφειας και διεθνοποίησης των προγραμμάτων τους. Αντ’ αυτού, η Κυβέρνηση προσπαθεί για δεύτερη φορά να περάσει από την ελληνική Βουλή, ένα νομοσχέδιο που αναχαιτίζει όλες τις κινήσεις προόδου των ελληνικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων που έγιναν τα τελευταία χρόνια, ένα νομοσχέδιο που τα «δένει» ακόμη περισσότερο στο Κράτος, τα εξαναγκάζει να κινούνται μόνο εσωστρεφώς και να σέρνονται εγκλωβισμένα σε διοικητικές και πολιτικές παθογένειες, ενώ ο παγκόσμιος ακαδημαϊκός «χάρτης» σχεδιάζεται ξανά σε τελείως αντίθετες κατευθύνσεις.
Στρατηγική, όραμα και αποτέλεσμα για τα ελληνικά ΑΕΙ ζήτησαν σήμερα το απόγευμα ακαδημαϊκοί, φοιτητές, επιχειρηματίες και πολιτικοί στην τρίτη κατά σειρά μεγάλη εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για την Παιδεία & Ανάπτυξη (ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α), που διοργανώθηκε με αφορμή την κατάθεση στην Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής του νομοσχεδίου Γαβρόγλου για την Ανώτατη Εκπαίδευση και την Έρευνα, που αποτελεί όμως στην πραγματικότητα μια …επανέκδοση επί τα χείρω του προηγούμενου νομοσχεδίου Μπαλτά, το οποίο προ διετίας προκάλεσε εξίσου δυναμικές αντιδράσεις και τελικά ποτέ δεν κατατέθηκε στη Βουλή για ψήφιση.
Στην εκδήλωση παρέστησαν οι Πρόεδροι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης και του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, η πρώην Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, η εκπρόσωπος του Τομέα Παιδείας της ΝΔ βουλευτής Επικρατείας Νίκη Κεραμέως, η Μαρία Αντωνίου βουλευτής Καστοριάς, Ιωάννης Ανδριανός βουλευτής Αργολίδας, Χρήστος Κέλλας βουλευτής Λάρισας και το σύνολο σχεδόν του Τομέα Παιδείας του κόμματος, ο Γιάννης Μανιάτης βουλευτής Αργολίδας από το ΠΑΣΟΚ, ο Υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ Άγγελος Τόλκας, οι βουλευτές του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς υπόλοιπο Αττικής και Γρηγόρης Ψαριανός Β’ Αθήνας, ο Πρύτανης του ΕΜΠ Γιάννης Γκόλιας, ο Γιώργος Βούτσινος Πρόεδρος του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΓΠΑ, ο Δημοσθένης Αναγνωστόπουλος πρώην Πρύτανης Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, κ.α.
Χαιρετισμούς απέστειλαν, γιατί δεν μπορούσαν να παραστούν ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, η ευρωβουλευτής και πρώην Υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου, ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην Πρύτανης του ΕΚΠΑ Θοδωρής Φορτσάκης, ο Ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής πρώην Πρόεδρος του ΕΣΕΤ, ο καθηγητής του ΜΙΤ Γιάννης Τσιτσικλής Πρόεδρος του Συμβουλίου Ιδρύματος του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, ο καθηγητής του University of Maryland College Park Αντώνης Εφραιμίδης μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΜΠ, ο καθηγητής του Princeton University Αλέξανδρος Νεχαμάς μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΚΠΑ,
Εκ μέρους της ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α. ο καθηγητής του ΕΜΠ κ. Νικόλαος Σταυρακάκης, στην πρώτη ενότητα της εκδήλωσης με συντονιστή το δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Ζουλά, ανέφερε ότι στόχος του Νομοσχεδίου είναι η επαναφορά του πανεπιστημιακού συστήματος στις ‘αρχές’ και τις ‘αξίες’ του Νόμου του 1982. Ενός νόμου ο οποίος είχε και συνεχίζει να έχει ανυπολόγιστες, κυρίως αρνητικές, συνέπειες σε όλες τις πτυχές της Ελληνικής κοινωνίας, καθώς δημιούργησε -σε μεγάλο βαθμό- το πρότυπο για το σύγχρονο Έλληνα πολίτη. Ο Νόμος 1268/1982 έχει μη αγνοήσιμη συμμετοχή στη σημερινή, χρονίζουσα πλέον, ολική κρίση, που βιώνει η χώρα, αφού καλλιέργησε την ‘’ακαδημαϊκή δημοκρατία των μετριοτήτων’’. Αυτό προσπαθεί να επιτύχει και το νέο νομοσχέδιο, με α) την πλήρη αποσάθρωση της Διοικητικής Δομής των Πανεπιστημίων, β) την Εξάλειψη κάθε Εστίας Αριστείας [έρευνα, μεταπτυχιακά, ξενόγλωσσα, καθηγετοποιήσεις, πανεπιστημιοποιήσεις, κ.α.] γ) τη διάλυση της ΑΔΙΠ, δ) την κατάργηση κάθε διαδικασίας ελέγχου, διαφάνειας και κοινωνικής λογοδοσίας. Απέναντι σε αυτές τις κατακλυσμιαίες ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης, η ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α. προτάσσει το όραμα της «καθολικής μεταρρύθμισης στην Παιδεία», που συνίσταται 1) στη ριζική αλλαγή της φιλοσοφίας των σπουδών από το προνήπιο έως το Γυμνάσιο, 2) στην ουσιαστική αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης 3) στο Ισχυρό Λύκειο και Εθνικό Απολυτήριο 4) στην περιοδική αξιολόγηση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος [διδασκόντων, μονάδων, προγραμμάτων, Υπουργείου] κατά τα διεθνή πρότυπα, 5) στο Διοικητικό τρίπτυχο: Συμβούλιο Ιδρύματος – Πρύτανης – Σύγκλητος με διακριτούς ρόλους 6) στο Υπουργείο Παιδείας ως επιτελικό όργανο χάραξης στρατηγικής, 7) στον ορθολογικό ανασχεδιασμό της οργάνωσης και χωροθέτησης των Ιδρυμάτων της Α.Ε. και της Έρευνας, με στόχο δεκαετίας τη μείωση τουλάχιστον κατά 50% των Ιδρυμάτων, 8) στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και 9) Όλα αυτά στη βάση ενός καλά προετοιμασμένου και ολοκληρωμένου Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου για την Παιδεία, την Έρευνα, την Καινοτομία, το οποίο θα στηριχθεί αφ’ ενός σε ένα μαζικό κίνημα που θα συσπειρώσει όλες τις δυναμικές παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας αλλά και τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού, μεταρρυθμιστικού και εκσυγχρονιστικού τόξου σε μια συμφωνία μακράς διαρκείας.
Ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γ. Δουκίδης δήλωσε στην ομιλία του ότι σήμερα χρειάζεται σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά, διεθνοποίηση των πανεπιστημίων μέσω των μεταπτυχιακών τους σπουδών, επανειδίκευση των πολιτών, αξιοποίηση της υψηλού επιπέδου έρευνας στα ελληνικά ανώτατα Ιδρύματα, θεσμικό πλαίσιο για πρακτική άσκηση μέσα στο πανεπιστήμιο, κάτι που εξασφαλίζει στους νέος αμέσως δουλειά. Για τους Ειδικούς Λογαριασμούς Έρευνας (ΕΛΚΕ) των ΑΕΙ, ο κ. Δουκίδης είπε ότι «πρέπει να γίνουν Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, αλλιώς το πανεπιστήμιο κλείνει»!
Το κατατεθέν σ/ν κηρύσσει την επιστροφή σε εσωστρεφή (και φοβικά) πρότυπα του παρελθόντος που έχουν δοκιμασθεί και αποτύχει. Αυτή η κατεύθυνση απομακρύνει ακόμη περισσότερο τα ελληνικά πανεπιστήμια από τα ευρωπαϊκά και διεθνή πανεπιστημιακά πρότυπα» δήλωσε από την πλευρά του στην ομιλία του ο κ. Αντώνης Καραμπατζός, καθηγητής ης Νομικής Σχολής Αθηνών». «Το σ/ν προκρίνει ένα ιδιαίτερα γραφειοκρατικό και συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων και οργάνωσης των σπουδών, που σε σημαντικό βαθμό μας πηγαίνει πίσω στο μακρινό 1982 και τον τότε ‘νόμο-πλαίσιο’. Ένα ανοιχτό-εξωστρεφές πανεπιστήμιο απαιτεί σύγχρονες δομές λειτουργίας, που να ενθαρρύνουν και να υποστηρίζουν τις διεθνείς και εγχώριες συνέργειες. Απαιτεί, επίσης, ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών, τα οποία αυτονοήτως θα πρέπει να λειτουργούν υπό αυστηρούς όρους ποιότητας, διαφάνειας και αξιολόγησης (των μαθημάτων, των διδασκόντων, κοκ)» ανέφερε ο κ. Καραμπατζός.
Από την πλευρά του ο κ. Χρήστος Αποστολόπουλος, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Γαλακτοκομικών Προϊόντων (ΣΕΒΓΑΠ), μέλος Συμβουλίου Ιδρύματος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών επιχείρησε με την ομιλία του να δώσει απαντήσεις σε 2 βασικά άλλα και χρόνια ερωτήματα: 1) Μπορούν επί τέλους τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας να πάψουν να είναι, σε μεγάλο βαθμό, εργοστάσια παραγωγής ανέργων και με ποια εργαλεία ή πρακτικές αυτό μπορεί να επιτευχθεί και 2) Αν χρειάζεται μια επανάσταση για τις πολυπόθητες αλλαγές στο Πανεπιστήμιο που ακριβώς και με ποιο τρόπο πρέπει να γίνει αυτή;
Η κυρία Βίκυ Τάτση, φοιτήτρια της Νομικής Σχολής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης δήλωσε ότι «τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύγχρονο ελληνικό πανεπιστήμιο εντείνονται ακόμη περισσότερο μέσα από τις διατάξεις του νομοσχεδίου Γαβρόγλου. Ζητήματα, όπως η κομματικοποίηση εντός του Πανεπιστημίου και η δυσλειτουργία της διοίκησης, που σε πανεπιστήμια του εξωτερικού έχουν πάψει να υφίστανται δεκαετίες τώρα, στην Ελλάδα είναι πραγματικότητα. Άμεσος αντίκτυπος όλων των παραπάνω, σε συνδυασμό με την έλλειψη ξενόγλωσσων προγραμμάτων, είναι ο περιορισμός της εξωστρέφειας και της διεθνοποίησης του ελληνικού πανεπιστημίου και η απώθηση αλλοδαπών φοιτητών να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Για όλους τους παραπάνω λόγους το νομοσχέδιο αυτό δεν πρέπει να ψηφιστεί»
Στην ομιλία της η κυρία Έφη Τσακαλίδου, καθηγήτρια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιου Αθηνών και αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ιδρύματος αναφέρθηκε στις νομοθετικές παρεμβάσεις που γίνονται στην λειτουργία των Ειδικών Λογαριασμών Έρευνας (ΕΛΚΕ) των ΑΕΙ και τόνισε ότι «Οι ΕΛΚΕ αποτελούν εδώ και 35 σχεδόν χρόνια την οικονομική ατμομηχανή των Πανεπιστημίων. Στο παρόν Σχέδιο Νόμου, οι ρυθμίσεις που αφορούν στη λειτουργία των ΕΛΚΕ εξαντλούνται σε θέματα οργάνωσης, διοίκησης και μικρο-διαχείρισης. Θέματα που θα μπορούσαν κάλλιστα να ρυθμίζονται από τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας κάθε ΕΛΚΕ χωριστά. Και όλα αυτά στα πλαίσια του δημοσίου λογιστικού, πράγμα που οδηγεί σε ατέρμονες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, χωρίς κατ’ ανάγκη να εξασφαλίζεται η διαφάνεια. Ακόμη χειρότερα, όλα υπό τον σφιχτό εναγκαλισμό του κράτους. Ένα σύγχρονο Πανεπιστήμιο πρέπει να μπορεί αυτόνομα να αποφασίζει πως θα διαχειρίζεται, θα πολλαπλασιάζει και θα αξιοποιεί την περιουσία του, με κύριο γνώμονα την ανάπτυξη του, εκπαιδευτική και ερευνητική. Και βεβαίως, ταυτόχρονα, πρέπει να υπόκειται σε έλεγχο καθώς και σε συνεχή αξιολόγηση και λογοδοσία. Το παρόν Σχέδιο Νόμου κινείται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση».
Στην δεύτερη ενότητα της εκδήλωσης, ο καθηγητής του πανεπιστημίου Πειραιώς, πρώην πρύτανης του πανεπιστημίου Αιγαίου, πρώην πρόεδρος ΕΣΥΠ και Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του προγράμματος αξιολόγησης Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της Ένωσης Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων κ. Σωκρ. Κάτσικας, είπε στην ομιλία του ότι «το σκεπτικό που αναδύεται μέσα από τις ρυθμίσεις Γαβρόγλου είναι η εγκαθίδρυση ενός μοντέλου διακυβέρνησης Πανεπιστημίου που μοιάζει με εκείνο ενός φοιτητικού συλλόγου ή μιας ‘συλλογικότητας’. Οι βασικές προτεραιότητες που πρέπει να ικανοποιηθούν είναι η ‘δημοκρατική νομιμοποίηση’, η ‘αντιπροσωπευτικότητα’, η ‘κοινωνική συναίνεση’ στη διοίκηση και στη διακυβέρνηση, αντί για την ‘ευθύνη’, την ‘ικανότητα’, την ‘αριστεία’, την ‘αποδοτικότητα’, την ‘επιστημονικότητα’, τη ‘διοίκηση που βασίζεται σε στόχους’, τη ‘χρηστή διαχείριση’, την ‘εξωστρέφεια’, τη ‘λογοδοσία’». «Παράλληλα, ο υπουργός ορίζεται τελικός κριτής σωρείας επιχειρησιακών επιλογών των Πανεπιστημίων, καταφέρνοντας σοβαρά πλήγματα στο ήδη μειωμένο –σε σχέση με τα διεθνή πρότυπα- επίπεδο αυτοδιοίκησης του Πανεπιστημίου. Επιπλέον, γίνεται το πρώτο βήμα ουσιαστικής κατάργησης της ΑΔΙΠ, δια της θεσμοθέτησης διαδικασιών αξιολόγησης των μεταπτυχιακών σπουδών ερήμην της ΑΔΙΠ. Αν αυτό το μοντέλο Πανεπιστημίου επικρατήσει, τα ελληνικά Πανεπιστήμια θα βρεθούν να σέρνονται δεκαετίες πίσω από το ‘ευρωπαϊκό κεκτημένο’, που σίγουρα δεν είναι το –πεπαλαιωμένο πια- μοντέλο του universitas, στο όνομα του οποίου ομνύουν αείποτε οι γηραλέοι σήμερα ‘αγωνιστές’ του Μάη του ’68, που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι από τότε πέρασαν πενήντα χρόνια» κατέληξε ο κ. Κάτσικας.
Ο καθηγητής του Παντείου πανεπιστημίου κ. Άγγελος Συρίγος δήλωσε ότι «Η δημόσια δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες προσφέρει τρομερή κοινωνική κινητικότητα και αποτελεί τρομερό πλεονέκτημα για την ελληνική κοινωνία. Τα ΑΕΙ πρέπει να χειραφετηθούν από το κράτος το οποίο πρέπει να περιορισθεί στη διασφάλιση της Διαφάνειας και αξιοκρατίας (α) στην εισαγωγή φοιτητών (β) στην αξιολόγηση/βαθμολόγηση των φοιτητών (γ) στην εκλογή των μελών ΔΕΠ και (δ) στην αξιολόγηση των μελών ΔΕΠ. Παράλληλα και τα κόμματα. Η κρατική χρηματοδότηση πρέπει να συνδυάζεται με (α) αριθμό εισακτέων (που πρέπει να γίνεται από τα ΑΕΙ) (β) αξιολόγηση επιστημονικού προσωπικού από τους φοιτητές (γ) τις ερευνητικές δραστηριότητες μελών ΔΕΠ και (δ) τα ξενόγλωσσα προγράμματα επί πληρωμή».
Η καθηγήτρια, του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος κυρία Βάσω Κιντή δήλωσε στην ομιλία της ότι: «1.Το πρόβλημα με το νομοσχέδιο είναι ότι επιχειρεί να αποκόψει τα ελληνικά ΑΕΙ από τον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Είναι η εκπεφρασμένη πεποίθηση του Υπουργού σε άρθρα του ακαδημαϊκά και σε εφημερίδες. Απαλείφουν το σχετικό χωρίο από τον νόμο ενώ περιθωριοποιούν τις διαδικασίες αξιολόγησης και πιστοποίησης που αναγνωρίζονται στον ευρωπαϊκό χώρο.2. Εξαφανίζουν κάθε μορφή εποπτείας και λογοδοσίας των ιδρυμάτων με την κατάργηση των Συμβουλίων παραδίδοντας τα δημόσια ιδρύματα στις ομάδες που τα νέμονται. Φωτογραφικές ρυθμίσεις και συναλλαγές για την πλήρη εξάρτηση των ιδρυμάτων από το Υπουργείο.3. Όσοι υπερασπιζόμαστε το δημόσιο πανεπιστήμιο εδώ και χρόνια θα συνεχίσουμε να το κάνουμε μέχρις ότου επιτύχουμε να έχει η νεολαία και η ελληνική κοινωνία τα πανεπιστήμια μας αξίζουν.
Στην ομιλία του ο Πρόεδρος Συντονιστικής Επιτροπής Συλλόγων Γονέων Ιδιωτικών Σχολείων Ελλάδας και γονέας φοιτήτριας κ. Ιωακείμ Καλλιβρούσης είπε ότι: «Ως γονέας φοιτήτριας νιώθω έντονη ανησυχία για την έλλειψη ασφάλειας των παιδιών-φοιτητών μας εξαιτίας της μη δραστικής παρέμβασης της αστυνομίας στην έντονη παραβατικότητα που επικρατεί στους Πανεπιστημιακούς χώρους. Επιπρόσθετα είμαι προβληματισμένος κι αγανακτισμένος για την εγκατάλειψη και τις άθλιες συνθήκες καθημερινής λειτουργίας των κτιριακών εγκαταστάσεων και των υποδομών των Πανεπιστημίων όπου φοιτούν καθημερινά οι φοιτητές μας».
Μιλώντας στην συνέχεια, ο μεταπτυχιακός φοιτητής, ΠΜΣ ΣTEM – ΑΣΠΑΙΤΕ κ. Ιωάννης Κουτσίκος δήλωσε ότι: «Με τη παρούσα κοινωνική και οικονομική κατάσταση των τελευταίων ετών στη χώρα μας, είναι επιτακτική η ανάγκη να επενδύσουμε σε τομείς οι οποίοι βοηθούν άμεσα στη μείωση της ανεργίας. Στον χώρο της εκπαίδευσης ένας τομέας που ήδη γνωρίζει και θα συνεχίσει να γνωρίζει μεγάλη άνοδο είναι το STEM. Η έννοια του STEM αφορά στην καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα οδηγήσουν τους μαθητές να γίνουν οι ενεργοί πολίτες του Αύριο, χρησιμοποιώντας εφόδια από όλους τους Επιστημονικούς τομείς και συνδυάζοντάς τους με την Τεχνολογία. Αντί λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας να στηρίζει με κάθε τρόπο όλα τα Μεταπτυχιακά προγράμματα -και ειδικά τα πλέον καινοτόμα αυτών- προωθεί αλλαγές που τα οδηγούν είτε στο κλείσιμο είτε την πλήρη απαξίωση».
Τέλος ο φοιτητής της Νομικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ορέστης Αγγελόπουλος ανέφερε στην ομιλία του ότι: «Όταν επί 30 και συναπτά έτη συντηρούμε ένα σύστημα βασισμένο σε μια νοσηρή νοοτροπία, η νοοτροπία αυτή γίνεται κομμάτι της συνείδησης ενός ολόκληρου λαού και δύσκολα ξεριζώνεται. Είναι ίσως δυσάρεστο άλλα πρέπει κάποιος να βρει επιτέλους το σθένος να ρυθμίσει ξανά τους αριθμούς των εισακτέων ακόμη κι αν αναγκαστούμε να πάρουμε 10 άτομα σε ένα τμήμα ή να αναστείλουμε τη λειτουργία κάποιων. Εθνικός μας στόχος πρέπει να είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα Educational hub, σε ένα εκπαιδευτικό κέντρο, το οποίο θα μαζεύει όχι μόνο υποψήφιους επιστήμονες, αλλά και αντίστοιχα εργοδότες και επιχειρήσεις που επιθυμούν να αξιοποιήσουν και να επενδύσουν πάνω σε αυτό το αναδυόμενο εργατικό δυναμικό σε τομείς όπου έχουμε ανάγκες. Πρέπει επιτέλους να ξεκολλήσουμε από τη νοοτροπία της δεκαετίας του ’80, ο κόσμος έχει προχωρήσει πολύ…»
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεσμεύομαι να αλλάξω τον οπισθοδρομικό νόμο Γαβρόγλου
Την προσωπική του δέσμευση αλλά και της Νέας Δημοκρατίας ότι ως κυβέρνηση θα αλλάξει το νομικό πλαίσιο που διέπει την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση κατέθεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μιλώντας σε εκδήλωση «κατά της οπισθοδρόμησης που επιχειρείται με το Νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την Ανώτατη Εκπαίδευση και την Έρευνα», που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία για Παιδεία και Ανάπτυξη (ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α.) επεσήμανε:
«Αποτελεί προσωπική μου δέσμευση, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας, να ξαναλλάξει το νομικό πλαίσιο το οποίο διέπει την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σε μια λογική βελτίωσης του πλαισίου του νόμου 4009 ενσωματώνοντας, όμως, στην πρότασή μας και την εμπειρία από την εφαρμογή του νόμου μέχρι σήμερα».
Πρόσθεσε δε πως «έχουμε, ήδη, κινηθεί σε αυτήν την κατεύθυνση και έχουμε προετοιμάσει αρκετές πτυχές αυτής της μορφωτικής πρωτοβουλίας. Δεν θα αιφνιδιάσουμε, αλλά δεν θα χάσουμε και πάρα πολύ χρόνο».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τόνισε την ανάγκη ενός Πανεπιστημίου το οποίο είναι ανοιχτό στις προκλήσεις των νέων εποχών, κοντά στην πραγματική κοινωνία, με μεγάλο βαθμό αυτονομίας και με ένα Υπουργείο Παιδείας, το οποίο παίζει έναν μικρότερο στρατηγικό ρόλο και πάντως δεν παρεμβαίνει ουσιαστικά σε ζητήματα διοίκησης των Πανεπιστημίων. «Με σκληρή, εξοντωτική αξιολόγηση – και κατά την άποψή μου με συσχέτιση των πόρων που διαθέτει ο κρατικός προϋπολογισμός – τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης, θα κρίνουν τον τελικό αριθμό των ιδρυμάτων που θα μπορούν πραγματικά να επιβιώσουν στις συνθήκες ενός κόσμου που αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα» υπογράμμισε ο πρόεδρος της ΝΔ.
Παράλληλα, εξέφρασε τη ελπίδα «στην επόμενη Βουλή να μπορέσουμε να βρούμε μια ευρύτερη πλειοψηφία – δεν νομίζω ότι θα είναι αντίστοιχη της πλειοψηφίας που συγκεντρώθηκε στον 4009 – έτσι ώστε να μπορέσουμε να διορθώσουμε την μεγάλη ζημιά που σήμερα δυστυχώς, συμβαίνει στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άκουσε με ενδιαφέρον τις σκέψεις για αυξημένη ισχύ νόμων που ψηφίζονται με διευρυμένη πλειοψηφία. «Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι τελικά οι ίδιες οι συναινέσεις δεν είναι μόνο στη Βουλή, στην κοινωνία, αλλά και στην ίδια την Ακαδημαϊκή κοινότητα και κυρίως στους φοιτητές».
Παράλληλα ο πρόεδρος της ΝΔ έστειλε και μήνυμα για την βία στα Πανεπιστήμια: «Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα σε πολλά ελληνικά Πανεπιστήμια είναι μια κατάσταση άκρως προβληματική, ειδικά στα ζητήματα που αφορούν τη βία και τον τρόπο με τον οποίον τα Πανεπιστήμια έχουν γίνει άνδρα έκνομων συμπεριφορών, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο νόμος αντιμετωπίζει το ζήτημα του ασύλου. Αυτά δεν είναι φυσιολογικά πράγματα. Και είναι καλό να το λέμε και να το φωνάζουμε και να υψώνουμε τη φωνή μας, ασχέτως ιδεολογικής προέλευσης, ότι αυτό το οποίο γίνεται σήμερα σε πολλά Πανεπιστήμια, απέχει πάρα πολύ από το να θεωρείται κάτι κανονικό».
Σημείωσε τέλος ότι «ο επόμενος μήνας, παρότι το Καλοκαίρι μπαίνει με ψηλές θερμοκρασίες θα αυξήσει τα αντανακλαστικά της ακαδημαϊκής, αλλά και της φοιτητικής κοινότητας. Θα ήθελα να δω μεγαλύτερη αντίδραση και από τους φοιτητές για αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα, με το νομοσχέδιο αυτό. Δεν έχω αυταπάτες, ξέρω ότι από την στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία έχει αποφασίσει να ψηφίσει το νομοσχέδιο αυτό, μάλλον θα γίνει νόμος τους Κράτους, οπότε θα πρέπει να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα».
Ποτάμι: Να αποσυρθούν από τα Πανεπιστήμια οι κομματικές παρατάξεις
«Θα πρέπει οι κομματικές παρατάξεις να αποσυρθούν από τα Πανεπιστήμια, και αυτό δεν είναι απόφαση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μπορεί να είναι απόφαση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Πρέπει να σεβαστούμε τους φοιτητές και να τους αφήσουμε να συμμετέχουν σε ανεξάρτητα ψηφοδέλτια και όχι σε κομματικά» δήλωσε ο Σταύρος Θεοδωράκης, στη σύντομη παρέμβαση του κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που διοργάνωσε η ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α σήμερα με τίτλο «Κατά της οπισθοδρόμησης που επιχειρείται με το Νομοσχέδιο Γαβρόγλου».
Αναλυτικά η παρέμβαση του Επικεφαλής του Ποταμιού:
Θα πω κάτι παρά πολύ σύντομο καθώς στα περισσότερα προβλήματα αναφέρθηκαν οι επαΐοντες ομιλητές και μάλλον δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Θέλω μόνο να αναφερθώ στην ευθύνη των κομμάτων και όχι των κυβερνήσεων. Προφανώς η κυβέρνηση έχει λάθος πολιτική, φέρνει λάθος νομοσχέδια αλλά θα πρέπει οι κομματικές παρατάξεις να αποσυρθούν από τα Πανεπιστήμια, και αυτό δεν είναι απόφαση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μπορεί να είναι απόφαση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Δεν μπορούν οι κομματικές παρατάξεις να θεωρούν τα πανεπιστήμια τα δικά τους πεδία δράσης για την στρατολόγηση κομματικών οπαδών. Πρέπει να σεβαστούμε τους φοιτητές και να τους αφήσουμε να συμμετέχουν σε ανεξάρτητα ψηφοδέλτια και όχι σε κομματικά.
Α. Διαμαντοπούλου: Έγιναν υπουργοί οι Πρυτάνεις που αρνήθηκαν να εφαρμόσουν το νόμο που ψήφισαν 250 Βουλευτές
Ο νόμος “Γαβρόγλου” είναι σε βάρος των παιδιών της εργατικής τάξης.
Η πρόεδρος του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη Άννα Διαμαντοπούλου, παραβρέθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στην εκδήλωση της ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α «κατά της οπισθοδρόμησης που επιχειρείται με το Νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την Ανώτατη Εκπαίδευση και την Έρευνα» και πραγματοποίησε σύντομη παρέμβαση, στην οποία τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
Για τις μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση:
«Για οποιαδήποτε νομοθετική αλλαγή που αφορά την Παιδεία πρέπει να απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 2/3 στη Βουλή, προκειμένου να αποφεύγονται οι παλινωδίες και τα ξηλώματα ανάλογα με τις κομματικές οι προσωπικές πεποιθήσεις του κάθε υπουργού»
«Όταν ψηφίστηκε ο νόμος 4009/11 με ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή (255 Βουλευτών) υπήρξαν δύο Πρυτάνεις οι οποίοι είπαν δημοσίως ότι «ανεξαρτήτως πως ψηφίστηκε ο νόμος εμείς δεν θα τον εφαρμόσουμε». Οι δύο αυτοί Πρυτάνεις έγιναν υπουργοί. Ο μεν ένας έγινε υφυπουργός, ο δε άλλος κυβερνητικό στέλεχος, πρόεδρος Οργανισμού. Το πως λοιπόν προσλαμβάνεται η ανομία και η αντίσταση απέναντι στο νόμο είναι κάτι που διδάσκεται από τις ίδιες τις πρυτανικές αρχές.
Για το νόμο Γαβρόγλου και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ:
Όλα αυτά γίνονται μέσα από τη χρησιμοποίηση της λέξης αριστερά που την ταυτίζουν με τη λέξη πρόοδο και τη λέξη λαϊκότητα , το φιλολαϊκό. Ο νόμος αυτός είναι σε βάρος των παιδιών των οικονομικά αδύναμων πολιτών. Κάνει αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των υψηλότερων στρωμάτων, διότι αυτή την ιστορία των Μεταπτυχιακών θα την πληρώσουν τα παιδιά των φτωχών οικογενειών και τα παιδιά που έχουν (οικονομική) δυνατότητα θα φύγουν στο εξωτερικό. Αυτή η λογική που αντιμετωπίζουν τα Μεταπτυχιακά θα οδηγήσει πολλά Μεταπτυχιακά σε κλείσιμο, μείωση της ποιότητάς τους σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Βενιζέλος: Ο νόμος Γαβρόγλου είναι αντιπερισπασμός του παρελθόντος εις βάρος του μέλλοντος
Στην εκδήλωση της ΠΡΩ-ΠΑΙΔΕΙ.Α «κατά της οπισθοδρόμησης που επιχειρείται με το σχέδιο νόμου Γαβρόγλου» παρενέβη ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Θα ήθελα να τοποθετήσουμε το νομοσχέδιο Γαβρόγλου στα πολιτικά του συμφραζόμενα, δεν πρόκειται για μία ιδεοληψία ούτε για μία μεμονωμένη κίνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιέζεται αφόρητα, ιδίως μετά τα όσα έχουν συμβεί στο γήπεδο της οικονομίας, έχει κάνει μία ριζική και άτεχνη στροφή, δεν έχει μπροστά του ορίζοντα πρωτοβουλιών σε σχέση με την οικονομία και την Ελλάδα μετά το τέλος των Μνημονίων. Δεν μπορεί να αναπτύξει έναν λόγο ο οποίος είναι δήθεν ριζοσπαστικός, ανατρεπτικός, εναλλακτικός. Προκειμένου να εξισορροπήσει αυτό το αδιέξοδο εισβάλλει με βιαιότητα στο γήπεδο των θεσμών. Βλέπουμε τι γίνεται σε σχέση με το Σύνταγμα και την αναθεώρηση, σε σχέση με τα μέσα ενημέρωσης, σε σχέση με τη δικαιοσύνη, σε σχέση με την τοπική αυτοδιοίκηση και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Βλέπουμε τι γίνεται με το βαθύ κράτος. Και ο χώρος των Πανεπιστημίων –τα Πανεπιστήμια είναι πάντα ένας ιδεολογικός μηχανισμός, δεν είναι μόνον ένας μηχανισμός εκπαιδευτικός, ερευνητικός, επιχειρησιακός– ο χώρος των Πανεπιστημίων λοιπόν είναι από πλευράς συμβολικής και ιδεολογικής πάρα πολύ σημαντικός. Δίνει, λοιπόν, το μήνυμα ενός δήθεν ριζοσπαστισμού με την μορφή του απόλυτου συντηρητισμού.
Ο αριστερός ριζοσπαστισμός, ο λαϊκισμός είναι συνώνυμος του απόλυτου συντηρητισμού, της ακινησίας, είναι η στροφή στο παρελθόν, αλλά αυτό δεν το κάνει επειδή θέλει να εμφανίσει ένα ιδεολόγημα στην ανώτατη εκπαίδευση. Το κάνει ως πράξη αντιρρόπησης του αδιεξόδου στην οικονομική πολιτική και θα το συνεχίσει με βιαιότητα μέσα στον αστερισμό ενεργειών που συνδέονται με τον εκβιασμό των θεσμών, που θέτουν πρόβλημα δημοκρατίας και κράτους δικαίου. Αυτά είναι τα συμφραζόμενα του νομοσχεδίου αυτού.
Δεύτερον, το ερώτημά σας σε σχέση με τους νόμους αυξημένης πλειοψηφίας. Οι μεταπλειοψηφικές εγγυήσεις σε μία δημοκρατία αντιπροσωπευτική που πρέπει να εκσυγχρονιστεί είναι απολύτως αναγκαίες. Με την αναθεώρηση του 2001, την μεταπλειοψηφική συναίνεση την έχουμε καταστήσει συνταγματική αρχή. Για να αλλάξει άμεσα ο εκλογικός νόμος θέλει πλειοψηφία δύο τρίτων. Για να ψηφιστεί ο νόμος περί της ψήφου των αποδήμων θέλει πλειοψηφία δύο τρίτων. Για να επιλεγούν οι ανεξάρτητες αρχές θέλει πλειοψηφία τεσσάρων πέμπτων στη διάσκεψη των Προέδρων. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και άλλες τέτοιες μεταπλειοψηφικές εγγυήσεις. Στην πραγματικότητα υπάρχει στο Σύνταγμα ο θεσμός του νόμου αυξημένης πλειοψηφίας, που δεν είναι αυξημένος ισχύος όπως παλιά, για όσους θυμούνται αυτήν την έννοια, αλλά είναι πάντως ένα ζήτημα.
Τώρα, το μεγάλο θέμα στην πραγματικότητα ποιο είναι –τελευταία μου παρατήρηση για να μη σας κουράζω– εδώ υπάρχει μία σύγκρουση αντιλήψεων. Ανεξαρτήτως από το τι έγινε από τη μεταπολίτευση έως κάποια στιγμή, κάποια στιγμή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το αίτημα ενός Πανεπιστημίου που είναι αντικρατικιστικό, ευέλικτο, επιχειρησιακό, αξιοκρατικό και λειτουργεί έτσι και στα δύο πεδία του, και το εκπαιδευτικό και το ερευνητικό. Μπορεί κάλλιστα το Πανεπιστήμιο να απελευθερωθεί και ως προς τα εκπαιδευτικά του προγράμματα –προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα– και ως προς τα ερευνητικά με απόλυτη ευελιξία. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν θέλω τώρα να μπω στο ζήτημα της ερμηνείας του άρθρου 16. Στην πραγματικότητα η διασταύρωση του εθνικού Συντάγματος και του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου επιτρέπει πλήρη ευελιξία, όπως ακριβώς έγινε και με το άρθρο 14 παρ. 9 για τα μέσα ενημέρωσης.
Το θέμα είναι τι θέλουμε να κάνουμε, ποια είναι η πολιτική βούληση, ποια είναι η νομοθετική βούληση. Μπορεί λοιπόν το Πανεπιστήμιο, το δημόσιο Πανεπιστήμιο, να πάψει να είναι κρατικιστικό, όχι κρατικό, κρατικιστικό, υπαλληλικό. Αυτό προϋποθέτει ότι έχεις ένα περιβάλλον κοινωνικό και πολιτικό, αλλά ότι έχεις και ένα ακαδημαϊκό προσωπικό που θέλει να αναλάβει το ρίσκο να κινηθεί με έναν άλλον τρόπο, δηλαδή να κινηθεί ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο και όχι υπαλληλικά, δηλαδή υποτεταγμένα σε μία πολύ συγκεκριμένη και κατεστημένη αντίληψη για το τι σημαίνει Πανεπιστήμιο. Αυτή είναι και η ατζέντα του μέλλοντος.
Η ατζέντα του μέλλοντος επίσης νομίζω ότι καταγράφεται πάρα πολύ ωραία στην έρευνα το ΙΟΒΕ. Η έρευνα του ΙΟΒΕ που μας λέει πόσοι φοιτητές παίρνουν έγκαιρα το πτυχίο τους, πόσοι απορροφώνται στην αγορά εργασίας, ποια είναι η μέση αμοιβή τους, δίνει μία τραγική εικόνα, άρα κάνει μία εξωτερική συνολική αξιολόγηση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εκ του αποτελέσματος, από την οπτική γωνία του χρήστη, είτε χρήστης είναι ο πτυχιούχος ή ο μεταπτυχιακός ο οποίος έχει ένα δίπλωμα ή ο διδάκτορας, αλλά και η αγορά εργασίας η οποία αξιολογεί το προϊόν αυτό. Άρα, αν θέλουμε να δούμε την ατζέντα του μέλλοντος δεν θα την βρούμε μέσα στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου. Εκεί πρέπει να κινηθεί κανείς αμυντικά, αποτρεπτικά και εν πάση περιπτώσει με μία δήλωση ότι θα ξαναγυρίσουμε στο καθεστώς το οποίο λίγο-πολύ νομίζω ότι έχουμε περιγράψει. Από εκεί και πέρα, όμως, πρέπει να ανοίξουμε την άλλη ατζέντα, διότι το νομοσχέδιο αυτό λειτουργεί ως ένας τεράστιος αντιπερισπασμός, ένας αντιπερισπασμός του παρελθόντος εις βάρος του μέλλοντος.
